Söğüt Zihni
Doktor Shirobei Akyama tıp bilgisini derinleştirmek, akupunktur ve biraz da bir Çin güreşi olan Shuai-Chiao öğrenmek için Çin’e gitmişti.
Japonya’ya dönüşünde Nagasaki yakınlarına yerleşti ve bildiklerini öğretmeye başladı. Hastalıklara karşı çok güçlü ilaçlar hazırlıyordu. Güreşte de gücünü aşırıya kaçarak kullanıyordu. Teşhisi zor ve hastayı sarsan hastalıklara karşı ilaçları etkisiz kalıyordu. Aynı şekilde çok güçlü bir rakibe karşı geçerli güreş tekniği bulamıyordu.
Öğrencileri bir bir onu terk ettiler. Cesareti kırılan Shirobei uyguladığı prensipleri gözden geçirmeye başladı. İyice düşünebilmek için bir tapınağa çekilerek yüz gün boyunca meditasyon yapmaya karar verdi. Saatlerce meditasyon yapıyor, yine de işin içinden çıkamıyordu: “Güce karşı güç kullanmak çözüm değil çünkü her zaman karşımıza daha büyük bir kuvvet çıkabiliyor. Öyleyse ne yapmalı?” Derken karlı bir sabah, tapınağın bahçesinde dolaşırken beklediği yanıtı buldu. Üstünde biriken karın ağırlığına dayanamayıp kırılan bir kiraz dalının çıkardığı sesle irkildi ve derenin öbür kıyısındaki bir söğüde gözü takıldı. Söğüdün dalları üzerlerine binen ağırlık arttıkça eğilerek karlarını döküyorlardı. Sonra tekrar sapasağlam yerlerine dönüyorlardı.
Bu manzara Shirobei’yi aydınlattı. Tao’nun prensiplerini tekrar keşfetti. Aklına Lao-Tsu’nun sözleri geldi:
“Eğilenler bir gün doğrulur. Eğilenler bütün kalır.”
“Hiçbir şey sudan akışkan değildir. Sert olanı yenmede hiçbir şey onunla boy ölçüşemez. Sertlik ölüme götürür, esneklik ve nezaketse yaşama.”
Nagasaki’li doktor Shirobei Akyama öğretisini tamamen değiştirip adını Yoshi-Ryu, yani Söğüt Zihni koydu ve bu esneklik okulunda birçok öğrenci yetiştirdi.